Jezioro Szeptuny

"Jezioro Szeptuny" to mroczny thriller osadzony w realiach polskiej wsi, gdzie splatają się ze sobą elementy kryminału, horroru i magii. Książka zabiera czytelnika w podróż do mrocznej krainy nad tytułowym jeziorem, gdzie dochodzi do serii tajemniczych morderstw.
Baranowicz mistrzowsko buduje atmosferę grozy i napięcia. Opisy gęstego lasu, mrocznego jeziora i opuszczonych chat tworzą niepokojący klimat, który potęgują tajemnicze zjawiska i przesądy krążące wśród miejscowych. Autor umiejętnie wykorzystuje motywy z folkloru słowiańskiego, dodając do historii nutę magii i mistycyzmu.
Fabuła książki wciąga od pierwszej strony. Czytelnik zostaje rzucany w wir wydarzeń, próbując razem z bohaterami rozwikłać zagadkę morderstw. Autor stopniowo odkrywa karty, dawkując informacje i podsuwając tropy, które prowadzą do zaskakującego finału.
Bohaterowie są dobrze zarysowani i wiarygodni, poznajemy galerię barwnych postaci, mieszkańców wsi, każdy z własną historią i sekretami.
Autor powieści posługuje się bogatym słownictwem i plastycznym językiem, co czyni lekturę przyjemną i wciągającą. Umiejętnie buduje napięcie, stosując nagłe zwroty akcji. Styl książki jest dynamiczny i dopasowany do gatunku.
"Jezioro Szeptuny" to trzymający w napięciu thriller, który z pewnością spodoba się fanom gatunku. Autorowi udało się stworzyć mroczną i tajemniczą historię, która na długo zapada w pamięć. Książka jest wciągająca, zaskakująca i pełna zwrotów akcji. Polecam ją wszystkim, którzy szukają lektury gwarantującej dreszczyk emocji.
Plusy:
• Mroczna i tajemnicza atmosfera
• Wciągająca fabuła z zaskakującym finałem
• Dobrze zarysowani i wiarygodni bohaterowie
• Bogaty język i plastyczny styl
Minusy:
• Niektóre wątki poboczne mogłyby zostać bardziej rozwinięte
• Książka może być zbyt mroczna dla niektórych czytelników
Ogólnie rzecz biorąc, "Jezioro Szeptuny" to bardzo udana powieść, która z pewnością spodoba się fanom thrillerów i horrorów. Jest to książka, która trzyma w napięciu do samego końca i gwarantuje niezły zastrzyk emocji!
Erotyka dodaje pikanterii wydarzeń! :)
POLECAM 10/10

"Jezioro Szeptuny" to mroczny thriller osadzony w realiach polskiej wsi, gdzie splatają się ze sobą elementy kryminału, horroru i magii. Książka zabiera czytelnika w podróż do mrocznej krainy nad tytułowym jeziorem, gdzie dochodzi do serii tajemniczych morderstw.
Baranowicz mistrzowsko buduje atmosferę grozy i napięcia. Opisy gęstego lasu, mrocznego jeziora i opuszczonych...

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki, która mnie oczarowała swoim klimatem. Książki niesamowicie wciągającej w swoje mroczne tajemnice.

Pomorskie lasy, pośród których są małe wioski, kryją w sobie mroczne słowiańskie tajemnice. Przy jeziorze mieszka Szeptuna - stara baba uważana za dziwadło. Młode dziewczęta gubią się w znanym przez siebie lesie. Później okazuje się, że są w ciąży, jednak niczego nie pamiętają. Pewien mężczyzna traci rozum po wyjściu z lasu. Dopiero na nogi stawia go Szeptuna. Wędkarz zostaje prawie zaatakowany przez kobietę ptaka, a może i rusałkę. W końcu jeden z lokalnych meneli zostaje odarty ze skóry, na której pojawiają się dziwne napisy. Do tego wszystkiego dodajmy święte kamienie, starosłowiańskie wierzenia i rytualne obrzędy w najważniejsze dni rodzimowierców. Policja, która zajmuje się paranormalnymi zjawiskami w okolicy ma bardzo dziwne sprawy do wyjaśnienia. Tutaj wszystko może być prawdziwe lub nie.

Powieść ta należy do powieści nieoczywistych, nietuzinkowych. Jeżeli myślicie, że słowiańskie demony będą z tej książki wręcz uciekać to jesteście w błędzie. Słowiańskość jest tutaj ukryta w postaci Szeptuny, lasów, jezior. To zapomniane wierzenia, które wychodzą z człowieka, gdy już nie może czegoś w racjonalny sposób przedstawić. Nie spodziewałam się kryminalnego wątku, który był ciekawie przedstawiony. Nie sądziłam, że Autor w tej książce przedstawi społeczne problemy, które trapią małe wioski. Bardzo klimatycznie przedstawione miejsce akcji. Moja wyobraźnia szalała. Czułam zapach lasu, wilgoć oplatającą moje stopy, gdy wkraczałam między paprocie. Moje zmysły szalały, zostały wystawione na próbę, bo ktoś mógł za mną iść i mnie dopaść. Czasem czułam napięcie. Co do bohaterów powieści. Cała społeczność lokalnych wiosek przedstawiona jako proste społeczeństwo, które obcuje z naturą. To prości ludzie wierzący w Boga oraz dopuszczający do siebie myśl, że niegdyś wierzono w słowiańskich bogów. Mamy tutaj również wiejskich meneli, którzy nieraz sprawili, że mocno się zaśmiałam. Niektóre anegdotki były przednie. Wreszcie mamy bardzo ciekawą postać Marcjanny (córka Hiacynty, która była córką Szeptuny),która żyje zgodnie z naturą i wierzy, że przywróci do życia swoją matkę. Czasem ta młoda dziewczyna była bardzo niepokojąca. Finał książki - niespodziewany. Byłam bardzo zszokowana.

Czy polecam? Mnie osobiście jest mało tej historii. Mogłabym ją jeszcze raz przeczytać lub przeczytać coś podobnego. Lubię nieoczywiste książki. Lubię doszukiwać się folkloru. Tutaj dało się wyczuć, że magia i starodawne wierzenia mogą przyczynić się do zaburzenia realizmu myślenia. Odbiór tej powieści zależy tylko od Ciebie Czytelniku. W tych pomorskich lasach przy jeziorze Szeptuny może dojść do wszystkiego. Jeśli Wy również lubicie takie baśniowe powieści to czytajcie "Jezioro Szeptuny" śmiało.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki, która mnie oczarowała swoim klimatem. Książki niesamowicie wciągającej w swoje mroczne tajemnice.

Pomorskie lasy, pośród których są małe wioski, kryją w sobie mroczne słowiańskie tajemnice. Przy jeziorze mieszka Szeptuna - stara baba uważana za dziwadło. Młode dziewczęta gubią się w znanym przez siebie lesie. Później okazuje...

Niezłe to było, chociaż czuję niedosyt, ale widocznie taki był zamysł. Aż się prosi o ciąg dalszy.... Mogę polecić 9/10

Niezłe to było, chociaż czuję niedosyt, ale widocznie taki był zamysł. Aż się prosi o ciąg dalszy.... Mogę polecić 9/10

Self publishing to zło. Każdy może, nie każdy powinien.
Jeśli obietnica słowiańskiego klimatu zostaje spełniona pod postacią kupy kamieni, patyczków i kilku imion Bogów to dla mnie stanowczo za mało. Rozumiem, że mistycyzmu i wielkiego wow miały dodać imiona dzieci. Mickiewicz w połączeniu z rozpaloną norką to po prostu profanacja.
Perfekcyjna rodzina, perfekcyjna pani domu infantylnie perfekcyjnie (w odczuciu autora) poddaje się czynnościom seksualnym, które nie wnoszą kompletnie nic. Są bo erotyka i słowiański klimat świetnie się dzisiaj sprzedają.
Podsumowując, wszędobylski chaos, powtarzalność tekstu na zasadzie kopiuj - wklej w celu zwiększenia objętości książki, te same dialogi i wspomniany już infantylizm budzą we mnie niesmak.
Punkt za okładkę, punkt za opis i również za to, że ani jedno drzewo nie ucierpiało przyjmując na siebie to "arcydzieło literatury słowiańsko - erotycznej"

Self publishing to zło. Każdy może, nie każdy powinien.
Jeśli obietnica słowiańskiego klimatu zostaje spełniona pod postacią kupy kamieni, patyczków i kilku imion Bogów to dla mnie stanowczo za mało. Rozumiem, że mistycyzmu i wielkiego wow miały dodać imiona dzieci. Mickiewicz w połączeniu z rozpaloną norką to po prostu profanacja.
Perfekcyjna rodzina, perfekcyjna pani...

Czytam książki głównie dla klimatu a także aury, którymi są otaczane. Miejsce akcji zazwyczaj gra mało ważną rolę, lecz nie w tej książce! Lasy Pomorza są w czołówce najbardziej słynnych miejsc na mapie Polski i każdy zapewne kojarzy te rejony. Kiedyś, jakiś czas temu spędzałam urlop nad tamtymi jeziorami, i do dzisiaj czuje mrok gęstych lasów a także klimat zadrzewionych miejsc. Nie znam drugiego tak intrygującego obszaru do zamieszkania albo spędzenia wolnego czasu. Jestem przekonana, że tamtejsze lasy coś skrywają i jeszcze w nich nie wszystko zostało odkryte. „Jezioro Szeptuny” prowadzi czytelnika po magicznych miejscach. Twórca porywa nas w leśne rejony i w cudowny, niesamowity sposób pozwala oddychać głębią mocy gęstych borów. Jesienne, mgliste dni przynoszą złe informacje o zaginięciach, morderstwach, niesamowitych przypadkach ludzi tam pomieszkujących. Do pomocy miejscowej policji włączają się specjaliści z wojewódzkiej. Spokojne życie mieszkających tam ludzi przeszywają zdarzenia dziejące się przy kamiennych granitowych kręgach, w domku na jeziorze, na zalesionych ścieżkach itd. . Czy to nieznana magia? jakieś pradawne moce? Siły natury? Wierzenia ludowe? Kim lub czym jest człowiek w obliczu takich zagrożeń? Ta książka (czytałam ebook-a) jest bardzo niepozorna, jednakże przekonuje po kilkudziesięciu stronach, że jest kawałem dobrego kryminału. Jej wielowymiarowość, wielopostaciowość, wielowątkowość dominuje treść. Cała jest tudzież zabawna, mimo powagi sytuacji. Twórca idealnie wywiązał się ze własnego zadania jakim jest stworzenie jednolitego klimatu książki, który nie opuszcza czytelnika od pierwszych czytanych stron do samego finału. Inspirujące zakończenie obyczajowego kryminału zamyka zrodzony na stronach książki rozproszony akcją klimat a zarazem otwiera różne ścieżki interpretacyjne dając lekki niedosyt. Czyżby celowy zabieg? A cała treść, akcja umoczona w panierce subtelnego erotyzmu. Jeśli nie czytaliście to serdecznie polecam, szczególnie jeśli jesteście wielbicielami polskich, słowiańskich klimatów. Autorowi gratuluję niesamowitej wyobraźni i wyczucia! Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego :) Czekam na drugą część!

Czytam książki głównie dla klimatu a także aury, którymi są otaczane. Miejsce akcji zazwyczaj gra mało ważną rolę, lecz nie w tej książce! Lasy Pomorza są w czołówce najbardziej słynnych miejsc na mapie Polski i każdy zapewne kojarzy te rejony. Kiedyś, jakiś czas temu spędzałam urlop nad tamtymi jeziorami, i do dzisiaj czuje mrok gęstych lasów a także klimat zadrzewionych...

Rozczarowanie. Skusiłam się wysokimi ocenami oraz zapowiedziami słowiańskich klimatów, które mnie interesują. Dostałam papkę imion, których nijak nie jestem w stanie kojarzyć (zwyczajnie jest ich za dużo, niewiele wnoszą),motyw przewodni 'tajemniczych' zdarzeń w lesie ani mroczny ani ciekawy. Porzuciłam w połowie i nie interesuje mnie ciąg dalszy.

Rozczarowanie. Skusiłam się wysokimi ocenami oraz zapowiedziami słowiańskich klimatów, które mnie interesują. Dostałam papkę imion, których nijak nie jestem w stanie kojarzyć (zwyczajnie jest ich za dużo, niewiele wnoszą),motyw przewodni 'tajemniczych' zdarzeń w lesie ani mroczny ani ciekawy. Porzuciłam w połowie i nie interesuje mnie ciąg dalszy.

Fajny klimat, tajemnice ,zapach wsi . Podobało mi się

Fajny klimat, tajemnice ,zapach wsi . Podobało mi się

Książka magnetycznie wciąga od pierwszego zdania, trzyma w napięciu do ostatniego słowa. Książkę mogę polecić dla fanów klimatycznych kryminałów i obyczajów. Połączenie wartkiej akcji wraz z rubasznym humorem i szczyptą erotyki - po prostu majstersztyk. Książka godna uwagi. Aż nie chce się wierzyć, że to debiut! Polecam!!!

Książka magnetycznie wciąga od pierwszego zdania, trzyma w napięciu do ostatniego słowa. Książkę mogę polecić dla fanów klimatycznych kryminałów i obyczajów. Połączenie wartkiej akcji wraz z rubasznym humorem i szczyptą erotyki - po prostu majstersztyk. Książka godna uwagi. Aż nie chce się wierzyć, że to debiut! Polecam!!!

Książka bardzo przyjemna, zabawna i spójna. Genialne opisy pobudzające wyobraźnię, sceny niejednoznaczne. Z kartek książki emanuje tajemniczość, finezja opisów, klimat, które narastają aż do samego finału. Świetne dialogi, zabawne sytuacje mimo tragizmu tego co się dzieje w lasach oraz miejsca przenoszą Czytelnika do świata mieszkańców kilku wiosek. Czuć pomiędzy wierszami prawdziwy las, jeziora, mchy i piaszczyste leśne drogi. Ten pozorny spokój przerywają tragiczne wydarzenia. Nikt tak naprawdę nie wie co jest prawdą a co fikcją. Policja nie radzi sobie ze śledztwem, a las i jego stwory żyją swoim życiem. Gdzieniegdzie akcja okraszona zmysłową erotyką daje chwilowe wytchnienie rodzącym się pytaniom.
Chatka, dziwne kobiety, zjawy, głosy przeszywające rosnące drzewa, tajemnicze kamienie... kurde, warto było zanurzyć się w tym świecie. Czekam na kontynuację.... POLECAM :)!!!!

Książka bardzo przyjemna, zabawna i spójna. Genialne opisy pobudzające wyobraźnię, sceny niejednoznaczne. Z kartek książki emanuje tajemniczość, finezja opisów, klimat, które narastają aż do samego finału. Świetne dialogi, zabawne sytuacje mimo tragizmu tego co się dzieje w lasach oraz miejsca przenoszą Czytelnika do świata mieszkańców kilku wiosek. Czuć pomiędzy wierszami...

Przeczytałam :/ jak to ktoś kiedyś powiedział, książka miała dobre zakończenie, bo się skończyła. Nigdy w swojej "karierze" czytelniczej nie powiedziałam o książce, że jest do bani, ta jest... napisana chaotycznie, wątki i postacie, które niewiele wnoszą, no może po za scenami erotycznymi, które, mam wrażenie, że autor chciał, żeby były romantyczne i piękne, ale z mojego punktu widzenia, wyszło zwykłe dymanko.
Generalnie Książkę przeczytałam, ale przez cały ten czas miałam w głowie myśl, żeby sobie odpuścić i zacząć czytać coś innego. Z całym szacunkiem do autora, nie polubiliśmy się i fanka raczej nie zostanę.

Przeczytałam :/ jak to ktoś kiedyś powiedział, książka miała dobre zakończenie, bo się skończyła. Nigdy w swojej "karierze" czytelniczej nie powiedziałam o książce, że jest do bani, ta jest... napisana chaotycznie, wątki i postacie, które niewiele wnoszą, no może po za scenami erotycznymi, które, mam wrażenie, że autor chciał, żeby były romantyczne i piękne, ale z mojego...